Կառնավալ՝ «հասնում ա»

Ամեն օր անընդհատ ստեղնաշարին թխթխկացնելով  ճշմարտությունը կյանքդ մի հիմար զոհաբերություն կդառնա և մազոլ կդառնան մատներդ, եթե չհաշտվես, որ ապրում ես մի երկրում, որը հիշողություն չունի կամ եթե ունի էլ, ապա այն գնված է:

Հաշտվել և փակցնել երկրի ճակատին՝ «հասնում ա»:

Աշտարակի կրակոցները և սահմանադրական կարգը

1992թ. սեպտեմբերին Աշատարակ-Ագարակ ճանապարհին գնդակահարեցին Աշտարակի գործկոմի նախագահ, դաշնակցական Հովհաննես Սուքիասյանին և նրա վարորդ Վարուժան Աբրահամյանին:

Այդ կրակոցները հիմք դրեցին այն սահմանադրական կարգի, որ մինչև հիմա գործում է, և այն սահմանադրության, որ պիտի պարտադրվեր երկրին երեք տարի անց` 1995 թվին:

Ինչպե՞ս:

Ազնիվ մտավորականներ. նավթային շահերի ակամա գործիքները

«Պուտանկեքը ի՞նչ գործ ունեն վրանի տակ» զարմացել էր լրագրող կոլեգաս, երբ 2008-ի փետրվարին Օպերայի հրապարակի վրաններից մեկը բացել էր ու տեսել ցուցարարները գրկված պուտանկեքի հետ: Պարզվել էր, որ Լենինգրադյանից ու մյուս տեղերի պուտանկեքին բերել են, որ տղերքը «Լևոն նախագահ» գոռալուց հոգնած գիշերը լիցքաթափվեն: Պարզել էր, բայց չէր գրել, ի՞նչ գրի, գրի, որ  կրակն ընկնի՞, հեղափոխական ոռնոցի տակից ո՞նց դուրս գա՝ կասեին դավաճան, ծախված: Ներվերդ հանգիստ ապրի:

Հարմար թիրախ. հակասեմիտության բորբոքում` որպես սադրանք Տեր-Պետրոսյանի դեմ

Հայաստանում հակասեմիտությունը որպես այդպիսին չկա, սակայն երբեմն մամուլում հակասեմիտական հրապարակումներ են լինում, և վերջերս դրանք շատացել են` ասում է Հայաստանի հրեական համայնքի նախագահ Ռիմա Վարժապետյանը:

Նրա այդ մեկնաբանությունը հետևել է անցյալ չորեքշաբթի Երևանում ԱՄՆ պետքարտուղարի օգնական Դեյվիդ Կրամերի հայտարարությանը, թե որոշ լրատվամիջոցներով հակասեմականություն է քարոզվում։ Նա ասել է. «Անթույլատրելի է, երբ Իսրայելի և հրեական համայնքի հետ պատմականորեն բարի հարաբերություններ ունեցող երկրում կա հակասեմիտություն»։

Վարժապետյանն ասում է, որ երկու հանգամանքով է պայմանավորված հակասեմիտության ճողփյունը. առաջին` որ հրեական աշխարհը, մասնավորապես` Իսրայելը, չի ճանաչում Հայոց ցեղասպանությունը, և երկրորդ` նախկին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի որոշ հակառակորդներ նրա կնոջ հրեա լինելն օգտագործում են նրա դեմ պայքարում, և վերջին դրսևորումները դրա հետևանքն են:

«Ի՜նչ ատելություն». ոստիկանի պատմածը

«Զինվորները` մահակներով ու վահաններով, լրիվ փողոցը փակեցին, սկսեցինք առաջ գնալ, սեղմել ժողովրդին դեպի դեսպանատուն: Կարծում էինք` զինվորների գալու շուխուրից կցրվեն։ Գնացինք մի 20 մետր, հանգստացանք, անգամ սիգարետ կպցրի, հո չեն դիմադրի: Հետո առաջին պայթյունը լսեցի, ուղիղ զինվորների դիմաց: Մեր մասնագետ տղերքից մեկն ասաց` էս հաստատ գրանատ ա»,- պատմում է մարտի 1-ի իրադարձություններին մասնակից ոստիկանության զորքերի մի սպա, որ չցանկացավ իր անունը հրապարակել։

Երրորդ կողմի ձայնը. արձագանքներ «տականք» կոչվելուն

«Ես չեմ կարծում, որ Հայաստանում կգտնվի արժանապատվություն ունեցող որևէ մարդ, որ դեմ դուրս գա ժողովրդին և չկանգնի մեր կողքին: Ցավում եմ, որ տականքը շատ է, բայց վստահ եղեք` որքան հզորանում է մեր շարժումը, այնքան նվազում է տականքը»:

Եւս մեկ անգամ. ասա ինչպիսի Սահմանադրություն ես ուզում, եւ ես կասեմ՝ ինչ պետություն է ուզածդ

Այս տեքսը, որով ես պատասխանել էի «Ժամանակ Երևան» օրաթերթում հրապարակված իմ տեքստի դեմ գրված Արտյոմ Խաչատրյանի զույգ հոդվածներին, հրաժարվեց տպել օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Արմինե Օհանյանը

«Ժամանակ Երեւանում» (հոկտեմբերի  11 և  12) Արտյոմ Խաչատրյանը «Սահմանադրություն եւ իրականություն» հոդվածով պատասխանել է «Ո՞վ է այդ մեկ մարդը. ասա ինչպիսի Սահմանադրություն ես ուզում, եւ ես կասեմ՝ ինչ պետություն է ուզածդ» (հոկտեմբերի 6) հոդվածիս եւ փորձել ապացուցել, որ Սահմանադրությունը կարեւոր գործոն չի երկրի համար, միեւնույն ժամանակ 95թ. Սահմանադրությունը համարում է ավելի լավը` ի տարբերություն 2005-ի բարեփոխվածի. «Հինը իսկական Սահմանադրություն էր` ի տարբերություն նորի»։ Նրա գրածին ամբողջությամբ պատասխանելն անիմաստ է, քանի որ պատասխաններն արդեն կան իմ հոդվածում, եւ հենց դա ցույց տալն է այս տեքստիս հիմնական  նպատակը։ Օրինակ` նա փորձում է ապացուցել, թե իմ պնդումը, որ ընտրություններով ձեւավորված ինքնակառավարվող տարածքները երկրի զարգացման խթան կդառնան, սխալ է, քանի որ իրականում տեղական ինքնակառավարման մարմինները ընտրություններով են ձեւավորվում, եւ դրանից փոփոխություն չի լինում. «Ինչ-որ  պաշտոններ կամ ատյաններ ընտրովի դարձնելը այս իրականության մեջ ժամանակի ու ռեսուրսների անմիտ կորուստ է։ Հայաստանի ամենակարկառուն գործիչ Գյումրու Վարդանիկ քաղաքապետը երեք անգամ է ընտրվել, սակայն նա իրեն հավասարը չունի այս երկրում մարդկային եւ կենդանական արատների քանակով»։

Ո՞վ է այդ մեկ մարդը. ասա ինչպիսի Սահմանադրություն ես ուզում, եւ ես կասեմ ինչ պետություն է ուզածդ

Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի սեպտեմբերի 21-ի խոսքը ինձ ոչ այնքան տարավ նրա կառավարման ժամանակները, ինչպես շատերին, ոչ թե առաջին հերթին հիշեցրեց, որ իր խոսքերը իշխանության մասին՝ երկիրը վերից վար կոռումպացված է, հանցագործ վարչակազմ, առաջին անգամ հենց իր ղեկավարած կառավարության մասին են ասվել, այլ՝ շատ ավելի մոտ, այս տարվա խորհրդարանական ընտրությունները, «Իմփիչմենթ» դաշինքի ընտրարշավն ու նրա լիդերի քաղաքական հայացքները: